Wat baby’s in buiken aan hun ouders te vertellen hebben, is vaak prachtig mooi en helpend voor het verloop van de zwangerschap en de geboorte. In deze rubriek lees je gesprekken tussen Youssi en kindjes die nog in de veilige buik van hun moeder zitten. Deze keer een jongetje dat graag wil laten weten waar hij vandaan komt…
“Ik wil je nu echt al graag iets over mezelf vertellen! Want weet je waarom mama?” Verrast door deze zin uit het niets luister ik verder.
“Gewoon, omdat je me anders straks niet begrijpt.”
Kar en paard
Voor me zie ik een jongetje dat driftig praat, met een rood aangelopen babyhoofdje. Zijn hele lijfje strak van de spanning. “Want ik ben niet perfect. Ik ben geen onbeschreven blad. Dat is wat jij denkt dat baby’s zijn, maar ik ben al veel ouder dan jij weet. Ik heb al zo veel meegemaakt.”
Stil luister ik naar zijn betoog. Ondertussen zie ik hem veranderen in de gedaante van een oud mannetje. Beelden trekken voorbij van een oude man met een houten kar en een oud paard. Ik zie hem zwoegend kolen naar de huizen sjouwen. Eigenlijk is hij veel te oud en krom om te werken, maar hij moet door, anders heeft hij geen eten en onderdak in deze kou.
Dan verdwijnt dit verdrietige beeld en verschijnt de baby in de buik weer. Hij heeft zijn hand gevonden en bijt op zijn duim. Peinzend, met een diepe frons. Dan ontdekt hij mij en strekt zijn armpje naar me uit.
“Wie ben jij?”, vraagt hij. “Ik ben Youssi en wie ben jij?”
“Ik heet Willem. Nog even en ik zal geboren worden, maar ik weet niet of ik er al echt klaar voor ben hoor.” “Zie je ertegen op?”, vraag ik. Hij knikt en zijn boze frons verandert nu in een verdrietige blik. “Ik ben zo bang om haar teleur te stellen Youssi.”
“Wie Willem, je moeder?” Hij knikt. “Ik zou willen dat ik het perfecte, blije kindje kon zijn dat zij voor zich ziet in haar dromen.”
“Maar je bent bang dat je dat niet bent?” Willem knikt nee en beweegt alsof hij diep zucht. Ik vraag verder. “Je zou willen dat dat ze wist wat je had meegemaakt?”
Oud verdriet
Even is hij stil. “Dat zou denk ik wel helpen. Weet je Youssi, mama is zacht en puur en ze ziet de wereld ook graag zo. Het is lastig voor haar om te beseffen dat er soms ook wat donkere stukken zijn. Zo kijkt ze bijvoorbeeld ook niet graag naar haar eigen onzekerheid.” Ik knik.
“Dat begrijp ik, dat is ook heel moeilijk voor moeders, want die willen het graag alleen maar goed doen voor hun kindje.”
“Het is geen pijn van nú, waar zij iets aan kan veranderen”
“Maar daarom is het juist zo belangrijk dat ze weet waar ik vandaan kom en waarom ik juist haar heb uitgekozen als moeder. Juist zij, met haar zachte kracht, kan mij troosten als ik straks soms even wil huilen. Ik wil dat ze weet dat het geen pijn van nu is, waar zij iets aan kan veranderen. Ik wil me alleen maar veilig voelen om mijn verdriet te mogen uiten, zodat het hierdoor kan helen. Als ik voel dat ze me helemaal kan accepteren zoals ik ben, ook met dit restje oud verdriet in mij, kan ik al snel echt landen en opnieuw geboren worden als een blij en tevreden jongetje. Maar als ze door mijn huilbuien gaat twijfelen aan zichzelf en of ze wel een goede moeder is, dan begrijpt ze me verkeerd.”
Ik knik, want ik begrijp wat hij me wil zeggen. Vol overgave praat hij verder.
“Ik wil dat ze weet dat ze genoeg is. Precies zoals ze is, ook met al haar twijfels.” Dan is hij even stil en sluit zijn ogen. Zijn lijfje begint wat meer te ontspannen nu hij zijn eerste verhaal heeft gedaan. Dan praat hij rustiger verder.
“Ik hoop dat het mama lukt om door haar twijfels heen te ademen en aanwezig te blijven, bij zichzelf en bij mij. Met liefdevolle aandacht. Dan kunnen we elkaar herinneren aan wie we echt zijn en waarom we samen zijn: het ervaren en delen van onvoorwaardelijke liefde, dwars door alle emoties heen.”
“Dat is een heldere boodschap. Ik wens dat jullie elkaar zullen vinden en elkaar volledig zullen zien en kunnen vasthouden. Met alles erop en eraan”, zeg ik zacht.
“Dat zou fijn zijn Youssi.” De jongen kijkt wat voor zich uit.
“Vertel je verhaal maar in haar dromen Willem. Als je moeder zo sensitief is als je zegt, dan weet ze vast dat het van jou komt.”
“Dat is een goed idee Youssi, dat ga ik doen, dankjewel.” Ik glimlach naar hem.
“Jij bedankt Willem voor je verhaal. En weet dat dit leven anders zal zijn. Geen kolen sjouwen meer. Maar een fijn en warm gezin dat je een goede basis zal geven. Het is je gegund. “
“Je hebt gelijk Youssi, dankjewel.”
“ Jij ook Willem, goede reis!”